گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۳


ای بندهٔ سردی به زمستان چون زاغ
محروم ز بلبل و گلستان ز باغ
دریاب که این دم اگرت فوت شود
بسیار طلب کنی به صد چشم و چراغ